2392
« : Ocak 15, 2009, 10:28:41 ÖS »
ateş birgün suyu görmüş yüce dağların ardında ve sevdalanmış onun deli dalgalarına.hırçın hırçın kayalara vuruşuna,yüreğindeki duruluğa,demişki 'gel sevdalım ol hayatıma anlam veren mucizem ol'su dayanamamış ateşin gözlerindeki sıcaklığa al demiş;yüreğim sana armağan...sarılmış ateşle su birbirine sıkıca kopmamacasına...zamanla su buhar olmuya,ateş kül olmaya başlamış,ya kendisi yok olacakmış ya aşkı...baştan alınlarına yazılmış olan kaderideyüreğindeki kaderide alıp gitmiş uzak diyarlara su...ateş kızmış ateş yakmış ormanları...aramış suyu diyarlar boyu günler boyu geceler boyu bir gün gelmiş suya varmış yolu bakmış o düşü gözlerine suyun biraz kırgın biraz hırçın.ve o an anlamış;aşkın bazen gitmek olduğunu ama gitmenin yütürmek olmadığını...ateş durmuş susmuş sönmüş aşkıyla işte o zmandan beridir ki;ateş sudan su ateşten kaçar olmuş...ateşin yüreğini sadece su suyun yüreğini sadece ateş alır olmuş...