Uzaklardan görünür yokluğun bana
Hülyalarım ne umut ne de sevgi
Mazimde kalan hazin gülümseyişlerin nedenidir
Böylesine delice yaşama isteğim
Ve gene kışa girerken havaya saçtığım küller...
14 aylık oldu sevgimi hiçe saydığın zaman
Gözlerimin arkasında filizlendi sensizliğin sessizliği,
Sevgimi bir kül tablasında bıraktığımdan beri
Ne ümitlerim yeşerdi,
Ne de satın bile alamayacağım bir teselli
Senin gidişin, içinde kayboluşun
Olmayan mutluluğuma bile küstürdü beni,
Gidişin yok oluşun
Hala belleğimin ısrarla boş kalmış
Bir sokağının yıpranan kaldırımlarında.
Buruk bir el çırpışım!
Anla işte kendime yansıyor yokluğun umarsızca
Ne zaman sana karışsam, bir anda aklım dolaşsa
Hep hatıralarımda doluyorum.
İşte gün bugün yoksun
Resimlerin işte şuracıkta,
Çeksem şu çekmeceyi, alsam, okşasam...
Olmuyor güzelim olmuyor
Artık resimlerine bile bakamaz oldum
Tanıyamadığım,
Kalbi taş olmuş sevgimin katili

sen giderken ağlamamaya söz vermiştim
duramadım sözümde
sen giderken üzülmeyecektim
duramadım sözümde
içimde öyle güzelsinki
hasretin ve aşkın bir bütün sanki
kalbim bekçisi olmuş sevdanın
içimde ona bakıyor özenle
sen giderken ağlamayacaktım
söz vermiştim kendime
yaşamak benim için seni sevmek
ben hiç ölmedim seni sevdiğimde
en büyük darbeyi vursanda bana ben hiç ölmedim seni sevdiğimde
söz vermiştim kendime ağlamayacaktım
söz vermiştim kendime göstermeyecektim gözyaşlarımı
ama gördün,duramadım ben sözümde
ben bir defa daha doğdum sen giderken son bir kez beni öptüğünde..

Insanlari alabildigine sevmeyi,
Birakmazlar yanina.
Böyle çekersin cezasini
Üç duvar bir kapi arasinda;
Onlardan ayri
Böyle onlardan uzak.
Yasak sana,boylu boyunca sokaklar,
Bahçeler ,yali kahveleri.
Dostlara simdi mektup degil,
Bir selam yasak!
Kapilar demir sürgülü,çifte kilitli,
Kapali ,hürriyete giden yollar;
Içerdeki içerde mahzun,
Disardaki disarda.
Buradaki her sey sade:
Ekmek ve su,düsünceler...
Emirler çesitli:
Kapida kilik,emir,
Uzakta düdük,emir,
Emir,disarda dikilen nöbetçi.
Hürriyeti çoktan unuttum,
O yemyesil masallarin kizidir
Eskiden sevilmis.
Bir ince hastaliktir olsa olsa,
O simdi cigerlerimde.
Su pencereye verdim kendimi,
Bütün üzüntülere karsilik,
Bogazin sulari üzerinden
Karsi sirtlara açilmis pencereye.
Üsküdar'i bilmezdim eskiden,
Burada isiniverdi kanim.
Vurgunum su Kizkulesi'ne;
Ne de sirin görünüyor
Uzaktan Karacaahmet;
Hiç de söyledikleri gibi degil,
Bana düsündürmüyor ölümü

 yavrum, dudaklarindaki kizillik,
Kansiz dogaya karsi.
Uyurken memleket ve evren uzaktan,
Uyurken bir hücre, hücreler içinde,
Eksi.

Çirkin, bu satislar,
Yüzde yirmi, yüzde otuz.
Geçer anlarin tadi içerden ;
Anilar ve sevgiler, çarsilar üstünde, uçar.
Yeniden var oluruz.

Sürünür ovalar yasli ve bosuna,
Çirkin simdi, yükselmis güzellik.
Ve kaçar yasamanin ölçülerinde; yeni, uzun;
Bir avuçluk, bütün dokunduklarimiz,
Bir ellik.

Okulumuz, bahçelere, hesaplara dönmüs,
Çirkin.
Sonsuz ormanligi rahatligin, yüce uzamisligi erdemliligin,
Daglarda ve sokaklarda.
Tedirgin.

Yalanla, gerçeklerin sirrina varmis,
Oyunla karismis, ölmüslerin akillarina;
Çirkin, mahkemelerde bir avukat.
Gelir bilinmeyen yönlerin namussuz hoslugu,
Körlerden ve topallardan daha sakat.

Çirkindir, uzayan erkek vakitlere göre,
Gece yarisi.
Agriyan kemiklerle, uzakliklara gizlenmis,
Acimakla degil, korkunçluguyla büyük,
Yildizlar yildizlar ve yukarisi.

Çirkin degil midir, dolarken nesillerin hayirsizligina,
Yavas yavas.
Ninelerin çarpilmis yüzünde,
Kabul edilmemis duasinda gelinlerin,
Tarihlerden bir savas?

Bir ekmek kavgasi duyulur ta böceklerden,
Uluyan agaçlar, susan makineler sesi.
Igrenç hendeseleri gövdenin, bürünür düslere;
Gezegenler arasindaki uygarliga karsi,
Çirkin, doymuslarin ve doymamislarin nefesi.

Nasil kimildamasin, nasil uyusun,
Sabrimiz ve ahmakligimiz, derinde ?
Güzel degildir avunmak, kuslar çiçekler bosunadir;
Çirkindir, küçük mutlulugumuz,
*** dünyalar üzerinde.

Insan boyu kadar cüce, insan ömrü kadar kisa,
Güzel neymis ki ulu çirkinin yaninda?
Çirkin, bu, bardaklara sigmayan kederimiz,
Çirkin, bu ardi ve önü görünmeyen kader,
Karanlikla ve soysuzlukla yasar, vataninda.

Ölüm, karsiliksiz gülümseme, çaresiz sey,
Ugruna efsaneler beyazliginda yürür nefis.
Çirkin, bin yil önceki anam babam,
Koyduklari her tas, inandiklari her masal,
Pis.

Tanri duymaz, cenazeler duymaz,
Göklerde sehrimizin utanmayan sagirligi,
Biter, aptalin türküleri, gömülerde,
Askin, havanin, yerin hafifliginde ey dost,
Çirkindir agirligim, agirligin, agirligi.
 
 
 

Benimi terkettin,
Yoksa bu şehrimi?
Bakışların ayaz bir şafakta,
Gülüşün seherin serinliğinde asılı kaldı.
İkircikli beklemelerdeyim,
Şafakta gittin belki bir şafakta gelirsin.
Akşam olur, gün batar,
Gurubun hercümerci içinde beklerim,
Bin renk cümbüşü gelir,
Sen gelmezsin.
Biliyormusun?
Boşuna kırgınlığın,
Terkettiğin bu şehrin,
Umurunda bile değilsin.
Bense,
Sormaktayım her gördüğüme,
Sizmi kırdınız,
Ona ne yaptınız?
Banamı kırgın, yada dargın.
Bağırsaydın,
Küfürler etseydin,
Savunabilseydim hiç olmazsa kendimi.
Gittin,
Delicesine sevmiştim seni,
Böyle gitmemeliydin.

Ne zaman ayrılık saati gelse
En vazgeçilmez yerinde yaşamın
Duysak ayak seslerini akşamın
Ve sokaklardan el ayak çekilşe
Bir ürpertiyle duyarım o zaman
Şeni çağıran sesi uzaklardan

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek ani gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir de hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzü

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliği anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengi
Mavi solar, koyulaşır yeşilşe
Şarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzünün

Ne zaman ayrılık saati gelse
Uzatsan özlemle dudaklarını
Tüm ağaçlar döker yapraklarını
Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe
Sadece uğultusu o rüzgarın
Ve bir umut kırıntısı, belki yarın

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmışçasına, büyük
İçimizdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittiğini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım
 
 

rica ederimm