Uzun zaman önce dünya yaratılmadan , insanlar dünyaya ayak basmadan önce iyi ve kötü huylar ne yapacaklarını bilmez vaziyette dolanıyorlarmış . Bir gün toplanmışlar ve her zamankinden daha fazla canları sıkkın oturuyorken SAFLIK ortaya bir fikir atmış 'Neden saklambaç oynamıyoruz ?' ve hepsi bu fikri beğenmiş , hemen çılgın ÇILGINLIK bağırmış 'Ben ebe olmak istiyorum !' ve başka hiç kimse ÇILGINLIK'ı arayacak kadar çıldırmadığı için ÇILGINLIK bir ağaca yaslanmış ve saymaya başlamış . 1,2,3,...

ÇILGINLIK saydıkça , İYİ HUYLAR'la KÖTÜ HUYLAR saklanacak yer aramışlar . ŞEFKAT Ay'ın boynuzuna asılmış , İHANET çöp yığınının içine girmiş , SEVGİ bulutların arasına kıvrılmış , YALAN bir taşın altına saklanacağını söylemiş ama gölün dibine saklanmış . TUTKU Dünya'nın merkezine gitmiş , PARA HIRSI bir çuvalın içine girerken çuvalı yırtmış ve ÇILGINLIK saymaya devam etmiş , 79, 80, 81, 82, 83...

AŞK dışında bütün İYİ ve KÖTÜ HUYLAR o ana kadar zaten saklanmış , AŞK kararsız olduğu gibi nereye saklanacağını da bilmiyormuş ... Bu bizi şaşırtmamalı , çünkü hepimiz aşkı saklamanın ne kadar zor olduğunu biliriz . ÇILGINLIK 95, 96, 97... ye gelmiş ve 100'e vardığı anda AŞK sıçrayıp güllerin arasına girmiş ve saklanmış . Ve ÇILGINLIK bağırmış 'Önüm , arkam , sağım , solum sobe , geliyorum' .

Arkasına döndüğünde ilk önce TEMBELLİK'i görmüş , o ayaktaymış çünkü saklanacak enerjisi yokmuş . Sonra ŞEFKAT'i Ay'ın boynuzunda görmüş , ve İHANET'i çöplerin arasında , SEVGİ'yi bulutların arasında , YALAN'ı gölün dibinde ve TUTKU'yu Dünya'nın merkezinde ... Hepsini birer birer bulmuş sadece biri hariç ! ÇILGINLIK umutsuzluğa kapılmış , en son saklı kişiyi bulamamış , derken HASET ÇILGINLIK'ın kulağına fısıldamış :

'AŞK'ı bulamıyorsun çünkü o güllerin arasında saklanıyor '

ÇILGINLIK çatal şeklinde tahta bir sopa almış ve güllerin arasına çılgınca saplamış , saplamış , saplamış ... Ta ki yürek burkan bir haykırma onu durdurana kadar ... Ve haykırıştan sonra , AŞK elleriyle yüzünü kapayarak ortaya çıkmış . Parmaklarının arasından sicim gibi kan akıyormuş , gözlerinden . ÇILGINLIK , AŞK'ı bulmak için , heyecandan AŞK'ın gözlerini çatal sopa ile kör etmiş ... 'Ne yaptım ben ? Ne yaptım ben ?' diye bağırmış 'Seni kör ettim , nasıl onarabilirim ?' AŞK cevap vermiş ; 'Gözlerimi geri veremezsin ama benim için birşey yapmak istersen benim kılavuzum olabilirsin !'

O günden beri AŞK'ın gözü kördür ve o günden beri ÇILGINLIK da her zaman onun yanındadır

 Maviydi rengi köprünün
Maviydi rengi umudun
Ve artık mavidir rengi ayrılığımızın

Gecenin en kararmış saatinde
Şehrin bilinen yerleri,bilinen kalabalıklarda
Bizde kalabalığındayız şehrin yar ile
Bir çaybahçesinde esinti ile kelam ederiz kaygısızca
Çay sıcaklığı ile karışır soğuk nefeslerimize
Bir yerde çay bahane
Bakınca gözlerine,ne de güzel gelir bu bahane
Ağzından dökülen sözler
Yüreğime durmaksızın işler
Ki ben farkında değildim uzunca süre bunun
Bakmıştım gözlerine -bir bakış ki kayboluş
Keşfedilmemiş bir dünya ışıldardı gözlerinin içinde
Sanırdım ki varacağım son durak kara gözlerin...
Saatin geçişiyle bir bir,zamanda giderdi su gibi
Sokaklara taşardı muhabbeti gecemizin
Sözlerin ordan oraya sürüklenirdi
Birden acılaşırdı kelimeler,yiterdi gülümsemen
Bitişi anlatırdı sözlerin,gözlerin ah kara gözlerin...
Sus nedir o vakit anlarım, sözlerim biter
Sırtım dayanır mavi köprünün demirine
Ne içli,ne hazin bir geceydi öyle
"Allahısmarladık" deyip gidişin varki
O gün ve beş yıl sonra bugün
Hala bir ölüm gibi dipdiri,solgun karşımda
Ve ben hala geçememişimdir o köprüden
Karşıdan karşıya...

 Nasıl bir rüyasın, nasıl bir yalan?
Bâzan çok güzelsin, bâzan bir yılan
Bir nefeslik zamanda, bin ömür çalan
Âhlar sana, vâhlar sana… Ey dünya!

Her türlü haksızlık sende görülür
Her çeşit saltanat, sende sürülür
Defter sende açılır, sende dürülür
Âhlar sana, vâhlar sana… Ey dünya!

Ciğerleri yakarsın ya, dumansız
Ağlatırsın gönülleri, zamansız…
Dostluğun az, düşmanlığın amansız
Âhlar sana, vâhlar sana… Ey dünya!

Manzaran çok, ben pek güzel çizemem
Neler geçer içimden lâkin yazamam
Sana küsüp, içip, içip, sızamam…
Âhlar sana, vâhlar sana, Ey dünya!

Ozon tabakası deliniyormuş…
Senin de ömründen çalınıyormuş
Yavaş, yavaş sonuna geliniyormuş
Âhlar sana, vâhlar sana…Ey dünya!

 

 Ne hayal nede rüya, ordaydı
Sessizliğim dillendi duygularım şahlandı
Kalp atışlarım, yorgun bakışlarım
İlk defa yaşadığımı anımsattı

Artık dağlarımda hep senin karaltın
Karşılığı var mı bilmem ama sende kaldı aklım.

Yine gel aldırma gidişlerime
Kapı açık tekrar gir düşlerime
Soframa bir tabak daha koydum
Öğrendim yaşamayı hayalinle ... 

 

 Büyük bir hayalim vardı yıllar önce
Eğer olacaksam bir meslek sahibi büyüyünce
Ne zamandır tam hatırlamıyorum karar verdim öğretmen olacağım diye

Başladım azimle çalışmaya lise yıllarında hızlıca
İyi bir öğretmen olacaktım üniversiteyi kazanınca
Rüyalarımda hep öğretmen olarak gördüm kendimi yıl boyunca

Öss’yi kazanarak hayallerime doğru ilk adımı atmıştım
Güzel bir hayalin peşinde koşuyordum buna yürekten inanmıştım
Rüya alemindeydim sanki zaman hızla ilerledi su gibi akıp gitti
En yüksek dereceyle mezun olduğum üniversite hayatı bitti
Ta yıllar evvel çocukluk yıllarımda kurduğum hayalim gerçekleşti
Mutluluktan uçuyordum çünkü istediğim meslek öğretmenlikti
Eğer bir gün tekrar dünyaya gelsem ve meslek seçme şansım olsa benim
Ne yapıp ne edip yine öğretmenlik mesleğini seçerim
İyi bir öğretmen olmak istiyorum hayatım boyunca
Mesleğimi çok seviyorum adayacağım kendimi canım çocuklarıma 

 Bu gece yine hüzün var içimde
Sarı renk tüm bedenimi sarmış
Buz tutmuş yüreğimin kapılarını
Dışarıdaki havanın kendisini
Soğuğa teslim etmesi gibi
Ben de acılarımı, kederlerimi
Ve de çaresizliğimi
Ay ışığına hasret kalmış
Issız ve kimsesiz gecelere
Teslim etmek istiyorum…

Fikret-İsmet Aktekin Anadolu Lises

 Yaşam ve ölüm�
Bunun adı hayat.
Gel ve git�
Varlığın sanki bir saat.
Bir varsın, bir yoksun,
Arasında bir ömür var.
Zaman dakika ile salise kadar,
Ama sen bunu anlayamıyorsun.
Gözünü açıyorsun, kapıyorsun,
Gece yatıyorsun, sabah kalkıyorsun,
Zaman o kadar hızlı akıyor şaşıyorsun,
Bir bakmışın var bir de bakmışın yoksun.
Yaptıkların var ediyor seni,
Yapamadıklarına üzülüyorsun
Önce uzun geliyor hayat,
Sonra gittikçe kısalıyor heyhat!...
Ömür sana verilmiş bir elbise,
Güzel giyilirse yakışır herkese,
Marifet ömür kumaşını güzelce dikebilmekte,
Yoksa yazık olur ömre verilen kıymete�
Yaşam ve ölüm�
Bunun adı hayat.
Gel ve git�
Varlığın sanki bir saat.