Ayazlar ısınır nefesinizde
Yer-gök ellerimizdedir
Der
Ve bir derviş kelam eder
Kitabın ortasından.
Ey! İnsan der
Sürdükçe suskunluğun,
Sürdükçe baş egişin
Ne gülün adı kalır ovalarda.
Ne rüzgârın sesi duyulur dağlarda
Kuşlar biçaklanir kuşluk üzeri
Gökyüzünü vururlar ana rahminde
Yok hükmünde sayılır yaşanan aşklar
Ve
Düşer sevdanin üstüne
Gecenin karanlığı
Akrep sokarak yok ediyor kendini
Susarak yok edeceksin sen
Kendi kendini
