Arkadaşlar wlla kusen ben yazdim bu siiri dedi bende qüsel buldum belki o yazmamistir pek bilmiyorum ama sizinle paylaşmak istedim...
Eksik kalan bir şeyler var içimde
Bunun adı ne bir şehirde saklı
Nede eş, dosta
Ne kıymetli bir hazinede
Kimse bilmiyor beni
Yağmurla rüzgârdan başka
Geceleri kimsesiz sokaklarda
Yürürken karşılaşırım
Yalnızlıkla birlikte
Şarkı söyleyip ıslık çalan rüzgârla
Oyun oynamaya başlarlar benimle
Ruhum ve bedenimden izinsizce
Sokulurlar taaa içime iliklerime kadar
Bu bazen soğuk alaycıdır
Bazense ılık bir dokunuş gibidir
Seni senden yalnızlıktan
Alır götürür hoş bir dokunuşa
Yağmurlar
Yağmurlar senin açını paylaşırlar
Mutluluğu bilmeyen yağmur
Senle ağlamaya başlar
Doyasıya hıçkırasıya
Bazen çise yağar bazen dolu
Her biri ayrı bir konu
Çiseyle birlikte yavaştan
Başlarsın yürümeye sessizce
Sora sora koyar ağırlığını yağmur
Yavaştan düşünerek yolu kaybedersin
Ve başlarsın sessiz sessiz ağlayışlara
Ve yağmur hep yağmakta
Sen mutlu olsan da olmasan da
Sert yağmur sarhoş eder adam gibi adam olanı
Kimi zaman mutlulukla kimi zaman hüzünle
Ama hep vardır yağmur sen dışarıda olsan da olmasan da
Beni birde odamdaki boş ışık anlar
Mutluluğumu hiç görmeyen boş ışık
Benimle okur kitapta kalmış insanlığı
Aşkı sevdayı tutkuyu ihtirası arzuyu
Yâda nefreti intikamı aşk açısı
Sevda yanıklarını
Ben severdim oysa yalnızlığı
Şimdi neden acıtıyor bu kadar içimi
Oysa ben sigaranın sonunda bulurdum yalnızlığı
Şimdi sigara bile anlamsız
Anlamını yitirdi her şey
Yıldızlara bakmayı severim ben oysa
Konuşurdum onlarla her şeyimi
Anlarlardı beni yıldızlar
Şimdi onlarda gülüyor bu anlamsız
Yalnızlığıma alay ediyorlar benimle sanki
Şimdi bu yalnızlığıma mı kızayım yoksa
Kendime mi?
Kendimi bu yalnızlığa sürüklemem niye
Karanlık basınca ağlama niye
Şimdi savaşıyorum kendi yalnızlığımla !
