Gel desem sana ....
Hiçbir şey sorma,hiçbir şey konuşma,sadece gel...
Gelir misin??
Hadi desem yada..??
Hiçbir şey sormadan yine benimle yürür müsün sonu belirsiz...??
Bakmasan,görmesen,duymasan beni günlerce...Aylarca belki....
Yine beni sever misin?
Gözden ırak olan gönülden uzak olurmuş derler ya..
Yanımda olup uzak olanlardansa,uzakta olup içimde olmayı becerebilir misin??

Aylar sonra,yıllar belki..
‘’Seni sevdim..Senden gelen iyi-kötü her şeyi sevdim.Ve hep seveceğim..’’
Diyebilir misin..??

Yanında otururken bile zaman zaman beni deli gibi özleyebilir misin??
Her ayrılışımızda sabaha,bir daha görememek korkusuyla delirir misin?
Her gelen telefonda ’ben’ diye irkilir misin sebepsiz..?
Beni her dakikana taşıyıp yaşamayı becerebilir misin??

Beni ,ben gibi sevebilir misin??
Delirsem bir gün..’’Canıımmm...’’ diye yine sarılabilir misin?
Kapris yapmak istesem...Yapsam hatta şımarıp,kalabalıklarda elimi tutabilir misin?

Hayat bir gün bana oynarsa,maskeleri yırtıp her yerimden,yine beni görebilir misin??
Ne şart ve konum olursa olsun,göz bebeklerimin hep aynı bakacağını bilebilir misin?

Ya da ben hayatla oynamaya kalkarsam bir gün nefesimden sıkılıp..
Yüz kilo olursam mesela... aynı tutkuyla bana bakabilir misin?
Kalkamasam bir gün koltuktan,tek ‘of ’ olmadan ,beni sevginle,şefkatinle,ekmeğinle doyurabilir misin??

Sekiz sevdiğimi kaybetsem,yüz gün ağlasam,iki yüz gün sussam,sabırla yanımda durabilir misin??

Ölsem bir gün,yaşadığın her gün için benimle, ’bir saniyesi için bile pişman değilim’ diyebilir misin?

Sevgilim ol diyorsun bana....
Sen bu sevgiyi kaldırabilir misin??