karanlık gecelerime geri döndüm
acısı sensizliğin iliklerime kadar işledi
heyulalar,fırtınalar,korkular sardı bedenimi…
gözlerimi karanlık perdeler bürüdü
hayat çekti beni en kör kuyularına
derinliğinde boğuldum
nefessiz bıraktı kuytu köşeleri yalnızlığın
acımasız bir hançer misali sapladın umutlarıma umutsuzluğu
aşıladın bana sevmenin zor olduğu inadını
aşağılandım,hesap verdim senin yüzünden sevmekten daha kutsal bir duyguya aşka
borçlu bıraktın beni hayata
başım önümde ilerlemeye çalışıyorum
dikenleri diktiğin yolumda
her dikende acı çekiyorum,seni sevdim diye
umudum kalmadı bıktım dünyadan
sensizlik en ummadığım yüzlerini gösterdi bana hayatın
sensizlik yakan bir kor yüreğimi
sensizim ve varlığım yok dünyada.
