Uzaklardan görünür yokluğun bana
Hülyalarım ne umut ne de sevgi
Mazimde kalan hazin gülümseyişlerin nedenidir
Böylesine delice yaşama isteğim
Ve gene kışa girerken havaya saçtığım küller...
14 aylık oldu sevgimi hiçe saydığın zaman
Gözlerimin arkasında filizlendi sensizliğin sessizliği,
Sevgimi bir kül tablasında bıraktığımdan beri
Ne ümitlerim yeşerdi,
Ne de satın bile alamayacağım bir teselli
Senin gidişin, içinde kayboluşun
Olmayan mutluluğuma bile küstürdü beni,
Gidişin yok oluşun
Hala belleğimin ısrarla boş kalmış
Bir sokağının yıpranan kaldırımlarında.
Buruk bir el çırpışım!
Anla işte kendime yansıyor yokluğun umarsızca
Ne zaman sana karışsam, bir anda aklım dolaşsa
Hep hatıralarımda doluyorum.
İşte gün bugün yoksun
Resimlerin işte şuracıkta,
Çeksem şu çekmeceyi, alsam, okşasam...
Olmuyor güzelim olmuyor
Artık resimlerine bile bakamaz oldum
Tanıyamadığım,
Kalbi taş olmuş sevgimin katili
