ıssızlığın çığlığı

Cam ipliğinden sıkı dokunmuştur

kristal vitrindeki bu loş kadın

soğuk tenhalığında kaşları alnının

ince bir hayretle sanki donmuştur

yansımaları sokağa vurmuştur

kafasındaki müstehcen dazlaklığın

sedef boşluğunda aralık ağzının

sevişmelere çağrısı korkunçtur.



Taşralı bir 'köpek' buna tutulmuştur

simsiyah bir ünlem önünde camların

her gece jiletle kazıyamadığın

kaç kere kaçırmayı filan kurmuştur

çünkü kadınlar gözünü korkutmuştur

kraliçesi budur yalnızlığın

ürettiği nilüfer iç bataklığının

cansız olmasından neler ummuştur.



Issızlık çığlığını şehirde unutmuştur.

atilla ilhan