Yıllar bir su misali akıp giderken
Yağan yağmurun hikmetini anmak
Çiçekleri koklamadan uzaklaşmak
Bahşedilen renklerde seni bulmak

Oysaki sen, ne kadar çok zariftin
Bir kelebeğin, güzelliğinde naiftin
Sessiz, kendi içselliğinde neferdin
Sabrın dergâhında demlenen erdin

Seni anlamak, hak ettiğin o değerin
İdrakiyle yaşamak ne büyük ülfettir
Oysaki bu bilinmiyor lakin hakikattir
O Ruh bahşedilen en yüce emanettir

Yalnız bilmek yetmiyor gayret istiyor
Görmek ne kadar anlamak için yetiyor
Farkı kavramak için, dikkat gerekiyor
Sinede samimiyet o vakit sudur ediyor

Şimdi geçen zaman, asla geri gelmiyor
O gül gözlerimin önünde neler çekiyor
Güne hasret adavet içinde büyük dert
Hali devranda kalmıyor çaresiz himmet