....EY HAYAT....

yaşam bir ıstaka,
gelir vurur ömrünün coşkusuna.
hani tutulur dilin
konuşamazsın!..

tırmandıkça yücelir dağlar.
sen mağlupsun,sen ıssız.
ve kalbinde kuşların gömütlüğü,
tutunamazsın…

eloğlu sevdalardan dem tutar.
aşk büyütür yıldızlardan.
yasak senin düşlerin,
dokunamazsın...

birini sevmişsindir,geçen yıllarda.
açık bir yara gibidir hâlâ.
hâlâ ne çok özlersin onu,
ağlayamazsın...

yolunda köprüler çürür,
sesin,sessizlik sanki bir uğultuda.
savurur hayat kül eyler seni,
doğrulamazsın!..

yapayalnız bir ünlemsin,
dünyayı ıslatan şu yağmurlarda.
herşey çeker ve iter,
anlatamazsın...

yaşam bir ıstaka,
gelir vurur işte ömrünün coşkusuna.
sesinde çığlıklar boğulur ama,
bağıramazsın…

sonra vakt erişir,toprak gülümser sana.
upuzun bir ömrün ortasında.
ne hayata ne ölüme,
yakışamazsın!

yazdırmalısın mezar taşına:
ey hayat!sen şavkı sularda bir dolunaysın.
aslında hiç olmadım ben bu oyunda,
ömrüm beni yok saysın…


YILMAZ ODABAŞI