Bırak gitsin dediler bana
Aç kalsın yüreğin doymasın emeklesin
Kör bir bıçakla o yarayı deşmeye mi heveslisin
Bıraktım azad ettim her şeyi
Dilini yüreğini gözlerini
Bir sevda destanı gibi nadide sözlerini
Kucakladım var gücümle
Zifiri ayrılıkların kangren sözlerini
Yuttum yutkundum
Ağlarken yüreğim sızlarken inim inim
Umutlara gebe kalan heveslerimi
Bir keskin bıçakla kazıdım
Aşkın üzerimde kalan arsız tortularını
Sıyrıldım karanlıktan soyundum renklerimden
Şimdilerde renksiz mi renksiz
Alabora yıkık yada galiba yüreksiz
Dokunuyor ellerim taş misali yüreğim
Gelmeyin üstüme üstüme
Aşkın esprisine dayanamayan gülücüklerim
Sırtımı döndüm dünyaya
Gidiyorum ama asılıyım muallakta
İdam kararım yakın
Görünen köy misali ben zaten anlamıştım
Merhaba derken yazılmıştı elvedam
Ne kader ne de cilvesi değil umurumda artık
Kapadım gözlerimi aşka
Bir daha uyanmayacağım
Ona söyleyin ne olur sakın bir ses çıkarmasın…