şimdi gidebilirsin…
beklemeye ve üzülmeye gerek yok
ilk gidisin değil bu
alıştım yokluğuna…
sen yokken,
küçük gemiler yaptım kağıtlardan
ardı ardına sıraladım biriken yağmura
önce ıslandı sonra battı
üzülmedim pek fazla
ufka baktım sadece
o uzun çizgide seni gördüm
düşünmedim boğazın yelkenlilerini
düşünmedim çiseleyen yağmuru
düşünmedim ve üzülmedim…
git işte beni düşünme
git…
ben sen yokken,
resimler yaptım duvarlara
bir güvercin çizdim güneşe
ve bir ışık yaptım karanlığa
bütün renklerle boyadım ruhumu
düşünmedim ela gözlerini
düşünmedim eyüp sultanın güvercinlerini
düşünmedim gece ayazında beraber üşüdüğümüzü
düşünmedim ve üzülmedim…
sen yokken
güneş daha bir parlak
gökyüzü alabildiğine mavi
deniz desen adeta dans ediyor güneşle
huzurluyum…
acıtmıyor işte yokluğun!
sessiz sessiz haykırıyorum sadece
sen git…
alt tarafı gideceksin
alt tarafı yüreğimi de ruhumu da söküp sürükleyeceksin…
şimdi git…
tut elinden rüzgarın
ve koş, hep o yürüdüğün yollardan
ümidimi de yeisimi de sana bırakıyorum
düşünmeden ve üzülmeden
