insanlığın okulu yok doğru söylüyorsun
bu dünyadaki yaşantıdan nefretimi cinnetimi
yalancılara önümden gülüp arkadan çalanlara
hepsinin küllerini denize atmayışım doğrudur
uyurgezer olsam hiç uyanmasaydım
yosun tutsaydı gözlerim hiç görmeseydim
bak bir çoçuk doğuyor ben gibi ağlamaklı
sen aç gözünü çoçuğum herşeye kader diyemezsin
kabul et çoçuğum yılana sarılacaksın
adam gibi adam kadın gibi kadın yok
balda zehir bulacaksın arayış denizinde boğulacaksın
çoçuğum susuz rakı gibi yakacaklar senide
bir gözün devamlı ağlamakli olacak gülerken
sağır günlerini özleyeceksin emekli aşklarda
kalemi kırıp yüreğini mahkum edeceksin
sen hep çoban onlar padişahin tek kızı olacaklar
çoçuğum kendin kurutacaksın gözyaşlarını
isyanlarda olacaksin vefalı yar olacak duvar
kime danışsan akıl verir beyin saatin duracak
ölüm pusuda hayat ipuçunda azrail yanında olacak
insanlar diken baharlar hazan yazlar susuz dolacak
çoçuğum çok para akıllısı var sen deki aşk yazarım
biz ikiziz aşkın dili yanlızlık benim pınarım
liman deme kimseye gemiyi hemen batırırsın
kibarlik aşk saygı şiirlerimizin dillerinde
her şey para bir görsen para kimin ellerinde
bitmeyen aşk yokmuş rüya gibi,kaçaçaklar
dünya dönme dolap boşalıp doluyor,çıkaracaklar
gecelerin koynunda umut yükleyeceksin,boşaltacaklar
şehrin akıllısı ol devamlı paradan konuşup,delirtecekler
birine acı bak çiçeklerin arasindan üstüne,kusacaklar
bu çoçuk sensin aptal serdar
