TÜRK’ÜN TÜRKÜSÜ
Ben varken, daha sen yoktun ortada,
Çok eskiyim, dünkü çocuk krallığından.
Ben vardım, tarih değildi tarih daha,
Batmaz dediğin güneş benimle geldi Asya’dan.
Kölesiydi Sezar’ın vahşi Kelt’leri gördüm,
Germenleri, Normanları ve yamyamları da.
Roma’yı, tüm ihtişamını servetini de,
Atilla’ya diz çöken, Papasını da gördüm.
Helenleri de gördüm, hayallerini de,
Bizansını da gördüm, Konstantin’i de,
Sonra haçlıları da, hepsi de barbardılar,
Hançerledikleri göğsümde dağıldılar.
Ne Anzaklar, ne Hindular, ne Rumlar,
Yedi düvelden, dört iklimden, sekiz yönden.
Hep geldiler senden önce kapılarıma,
Şimdi hepsi birer kan pıhtısı topraklarımda.
İstediğim hesabı yap, öyle gel,
Ermenistan, Kürdistan, Lazistan.
Daldığın derin hülyalarından,
Şehitler taşımış, Peygamber kollarımda uyanırsın.
İstediğin renge boyan, öyle gel,
Ermeni, kirmani, bilmem ne şeytani.
Her damlası vatanıma adak,
Sel gibi kanımda boğulursun.
Türk’üm, tarih köklerimde başlar.
Köklerim, tarihten de derinlerde.
Gözlerinin göremeyeceği yerlerde hayallerim,
Hayallerinin gidemeyeceği yerlerde ellerim var.
