ŞEHİT ANASININ ANNELER GÜNÜ
Hani derler ya! Ateş düştüğü yüreği yakar,
Yine bir anneler günü, gözler yollara bakar…
Bir şehit annesi, bu gününde ağıtlar yakar.
Elinde gül, şehitten almış gibi, ona koşar.
Hani derler ya! Ateş değdi mi bir iz bırakır,
Dışı kapansa da, bu yara alta saklı kalır.
O, kavuşmak ister, ömrü bitmez sanki uzanır,
Bunun adı her gün ölmek, ancak yaşayan tanır.(bilir)
Hani derler ya! Yüreğe ateş düşmeye görsün,
Şehit anası bekliyor, kuzusu bir gün dönsün,
Kabullenemez, ben ölmeden sen nasıl ölürsün…
Şehit eden savaş değil ki, eşkıya pususu.
Har düştü mü bedene? Ne fer kalır nede güman,
İnan; şehit anasına sabır ilacı, vatan…
Hatırası var şimdiye, tağ tekmeyle karnından,
Şehidin sesi gitmiyor, ananın kulağından.
İster ateş, ister od, istersen har koy adını,
Mevla’m kimseye göstermesin evlat acısını,
Tabi yakar bu ateş, kardeşini, babasını,
Ama; anada saklı evladın, bütün gizemi.
Demoğlu der; gözlere yaş, yüreğe od düşünce,
Gam kurtçuk olur, dirhem, dirhem kemirir, sinsice.
Bir şehit anası, (bir) anneler gününde delice(yine)
Ağlayarak dua eder, her içini çekince.
Haydar Demoğlu / İzmir
