Yer degistirme tepkimelerinde tepkimenin hizini belirleyen faktörlerin basinda ayrilacak olan molekülün iyi ayrilabilen bir grup (good leaving group)olmasi gelir.

Ve genel olarak söyle denebilir, ayrilacak olan grubun konjuge asiti ne kadar kuvvetli ise, bu grup da o kadar iyi ayrilir. Bu sonuc aslinda, su önemli ve bilinmesi gereken baska bir sonuctan cikmaktadir : Bir asit ne kadar kuvvetli ise, konjuge bazi da o kadar zayif bir baz ve (de genel olarak) nükleofildir. Bu sonucun nasil ciktigi biraz düsünülürse bulunur sanirim. H+ iyonlarini kendine iyi baglayamiyorsa bir baz o kadar zayif demektir. Kendine baglamis hali de o kadar kuvvetli asit olmaktadir, cünkü ortama cok rahat H+ iyonu verebilmektedir.

Ayrica sunu da belirteyim tekrar, bazlik ile nükleofillikler farkli ama paralel kavramlardir.

Dolayisiyla, HCl, HBr gibi asitlerin konjuge bazlari, Cl- ve Br- iyonlari iyi birer ayrilan grup iken, H2O nun konjuge bazi OH-, oldukca kötü bir ayrilan gruptur. Ama, H3O+ nin konjuge bazi olan H2O oldukca zayif bir baz olmasi nedeniyle H30+ iyi ayrilan bir gruptur. Bu yüzden, -OH grubundan kurtulmak istedigimizde, genelde yapilan islem, asit ile muamele etmek ve -OH2+, okzonyum iyonuna (H30+ nin esdegi oluyor) dönüstürmektir.

Bazi zayif asitlerin pKa degerlerinin bilinmesi, iyi ayrilan grup olma özelliklerini de bilmemize yardimci olur.HN3 CH3COOH gibi orta zayifliktaki asitlerin konjuge bazlari gayet iyi ayrilan gruplardir. Ama HCN gibi pKa`si 10 civari olan asitlerin konjuge bazlari icin ayni seyleri söylemek pek de mümkün degildir.