Kalp gevşeme ve sıkışma (sistol ve diyastol) nöbetleri içinde çarparlar. Kulakçıkların sistolu esnasında karıncıklar gevşeme halindedir. Bu hareketi şöyle sıralıyabiliriz:
Büyük toplar damardan kan kulakçıkları dolar. O zaman kulakçıklar kasılır ve kanı o an da gevşek halde bulunan karıncıklara iter. Bu sırada kulakçıklarla karıncıklar arasında bulunan kapaklar açık bulunurlar. Kulakçık kasılmasının bitiminden sonra gevşer, karıncıklar kasılmaya başlar. Bu esnada kalp kapakları kapanır. Karıncık kasılması en yüksek seviyesine varınca damar kapakları açılır ve böylece kan damarlara atılır. Ka*rıncık kasılması bitince kalbin istirahat devri başlar ve damar kapakları kapanır.
Her vuruşta kalbimiz elli altmış santimetre küb kan fırlatır. Bir vuruşta kalbin gördüğü iş 1,4 kilogram metredir. Kalb dakikada 4-6 litre kan fırlatır. Kan dakikada bütün vücudu 6 defa dolaşır. Böylece kalbin bir günde gördüğü iş 20 bin kg. metreye varır. Yani bu enerji ile 20 kilogram bir yük bin metreye kaldırılabilir. Çağdaş teknik bile yumruk kadar bir hacim içinde bu kadar iş görebilen bir makine icad edememiştir. îşin önemli tarafı şudur ki kalp bu ağır işi bir ömür boyunca ve bir tamir görmeksizin yapar.
Kalb adelesinin özelliği, irademize tâbi olmadığı halde çizgili kas neviden olmasıdır. Bu adaleler vücudumuzda en ağır işi gören adalelerdir. Bu sebeple de en çok gıdaya ve oksijene muhtaçtırlar. Bu gıdayı kalb adalesine taç damarları verir. Durgun halinde bile bütün dolaşım kanının yüzde onu kalbi beslemek vazifesini alır. Taç damarlarının önemi bundan anlaşılır. Bu damarlardan büyükçe bir dalın ani olarak tıkanması ölüme kadar varabilen vahim akibetler doğurur. (înfarktus)
