Kelimelerle köşe kapmaca oynuyorum bugünlerde.
Havalardan mıdır?
Yoksa kafama taktığım küçük şeyler yüzünden midir bu halim? Şimdilik bilmiyorum.
Bazen üzülüyorum. Üzülmek olağan da, ilginç olan neye üzüldüğümü unutmam.
Sizin de başınıza geliyor mu böyle durumlar? Geliyorsa; baya komik ve hüzünlü bir durum olduğunu biliyorsunuzdur.
Ben böyle durumlarda, kendimi teselli etmek için neye üzüldüğümü hatırlamaya çalışıyorum.
Her zaman başarılı olduğum söylenemez tabi. Yine de tamamen ümitsiz değilim kendime karşı.
Yaşam arada hüzünleri yama yapıp dikiyor üzerime.
Bu elbiseleri hiç beğenmesem de.
Mecburen bu yamalarla gezmek zorunda kalıyorum.
Zira çok mutlu geçince günlerim, şikayet edecek şeyler buluyorum. Ve o kadar kolaylaşıyor ki bu buluşlarım. Yeni icatlar yapıyorum: "Aaa bunu neden daha önce fark etmedim ki!" diyerekte kendime kızıyorum.
Ancak moral dengem değişince, mutlu olmam için ne kadar çok sebeplerim olduğunu hatırlatıyorum kendime. Her zaman olmasa da, o andan kurtulduğum zamanların çoğunda işe yarıyor
Tavsiye ederim.
Hüznü değil tabi
Hüzünler gelmeden, nelere sahip olup, neden mutlu olmanız gerektiğini siz de arada hatırlatın kendinize...
İyi geliyor.
