SOBANIN YANINA OTURDUM; HAVA ÇOK SOĞUKTU. KÜÇÜK ODADAN GİTARLA, KAĞIT – KALEM ALANA KADAR BÜTÜN VÜCUDUM DONMUŞTU SANKİ. O KIŞ, EN SOĞUK KIŞLARDAN BİRİYDİ ÇOCUKLUĞUMDAN HATIRLADIĞIM.
GÜN HALA BATMAMIŞTI, KOYU BİR KIŞ GÜNDÜZÜ... GİTARI ELİME ALDIĞIMDA DÜNYAYI YENİDEN KEŞFEDİYORMUŞ GİBİ ŞAŞKIN VE HUZURLUYDUM. TELLERE DOKUNDUM, GELEN SES HİÇBİR DUYGUNUN TANIMINA UYMUYORDU. SESİ DUYMAKTAN ÖTE, SESİN İÇİNE GİRMEK İSTİYORDUM. OKUL, EV, AİLEM, ARKADAŞLARIM VE AKIP GİDEN HAYAT, KONTROL EDİLEMEZ BİR HIZLA GEÇİYORDU. DÜNYA ÇOK KARIŞIK VE BİR O KADAR DA SORULARLA DOLUYDU. MUTLU OLDUĞUM BİRKAÇ ŞEY DIŞINDA, GECELERİM SORULARI DÜŞÜNMEKLE GEÇİYORDU. GİTAR NE FARKLI BİR DÜNYAYDI BENİM İÇİN. ONDA SORU DA CEVAP DA AYNI ANDA VE MUTLULUKLA VARDI. TELLERE DOKUNMAM VE UYUMLU SESLERİ BULMAM YETİYORDU. HER ÇIKAN SES BENİM İÇİN BİR TILSIMDI. BİNKLERCE YILDIR BİLDİĞİM VE BENİMLE KONUŞABİLEN BİR VARLIKTI SANKİ. ONU BİR ARKADAŞIMDAN ÖDÜNÇ ALMIŞTIM, ERTESİ GÜN GERİ GÖTÜRMELİYDİM. O YÜZDEN NE KADAR ÇOK ONUNLA OLURSAM, O KADAR ÇOK KONUŞACAKTIK. PARMAKLARIM SU TOPLAYANA KADAR DALIP GİTTİM. TELLER HER ŞEYİ ANLATIYORDU. CÜNMLESİ, KELİMESİ YOK. BEN HİSSEDİYORDUM. GİTAR ÇALMAK BİR YENİLİKLE TANIŞMAK DEĞİL, ESKİ BİR DOSTA SARILMAKTI. GİTAR ÇALMAYA KARA VERDİĞİM GÜNÜ HİÇBİR ZAMAN UNUTMADIM.
HAYAT YETERİNCE YOKLUKLA GEÇİYORDU. KASABA HAYATI HEP HÜZÜNLE DOLUDUR. ÇÜNKÜ KİMSE ROL YAPMAZ. HERKESİ TANIRSINIZ, HERKES, HERKESİN ACISINI EZBERE BİLİR. SABAH YOLA ÇIKTIĞINIZDA KARŞILAŞTIĞINIZ BİR ÇOK GÜLEN DOSTUN GERÇEĞİNİ BİLİRSİNİZ. BEN DEĞİL, BÜYÜDÜĞÜM KASABA HÜZÜN DOLUYDU. BULAŞICI OLDUĞUNU YILLAR SONRA ANLIYOR İNSAN. ACININ, YOKLUĞUN, AKLA GELEBİLECEK GÖZ YAŞARTICI TÜM HAYAT ÖYKÜLERİNİN TAMAMI BURADAYDI İŞTE. BEN, O İNSANLARI ÇOK SEVİYORDUM VE O YÜZDEN HÜZÜNLERİNİ DE SEVDİM. ASİLLERDİ, TEK TEK SAYMAYA KALKSAM HEPSİNİN İNANILMAZ ÖYKÜLERİ VARDI. KAN DAVASINDAN KAÇAN KÜRT AİLELERİ, KARADENİZ’ DEN GÖÇMÜŞ SERT YÜZLÜ, MAVİ GÖZLÜ LAZLAR, DÜNYANIN HER TARAFINDA AYNI YOKLUK VE MUTLULUKLA VAR OLAN ÇİNGENELER, BÜYÜK BALKAN GÖÇÜYLE TRAKYA’ YA AKMIŞ PATRİYOTLAR, SELANİK, ARNAVUTLUK, BULGARİSTAN GÖÇMENLERİ... SOKAKLARDA VE KAHVELERDE KONUŞULAN DİLLER O KADAR ÇOKTU Kİ... DEĞİŞMEYEN TEK ORTAK ÖZELLİK ,SANIRIM AYNI KASABADA BİRLİKTE YAŞAMAK DIŞINDA ŞANSLARININ OLMADIĞINI BİLMELERİYDİ. BİRBİRLERİNDEN KISKANACAK HÇBİR ŞEYLERİ YOKTU, HEPSİ AYNIYDI. KASABALIYDILAR, YOKSUL VE KABULLENMİŞLERDİ. KIŞLAR ÇOK SOĞUK OLURDU, ÇARŞIDA İKİ – ÜÇ KAHVEHANE, İŞSİZ GÖZLER GÖRÜRDÜNÜZ. ARADA ÇIKAN KUMAR KAVGALARINDA BİRBİRİNİ BIÇAKLAYAN GENÇLER, BİR HAFTA SONRA SARMAŞ DOLAŞ OLURDU. ELEKTRİK GİTTİĞİ VAKİTLER ÇOK SEVİNİRDİM NEDENSE. GAZ LAMBALARI, SOBA BAŞI SOHBETLERİ, KARLI YAĞMURLU HAVALARDA EVDE AV ÖRDEĞİ EKSİK OLMAZDI SOFRALARDAN. KIŞIN GÖL, HERŞEYİ GETİRİYORDU KASABAYA: AŞ, İŞ, LAFLAYACAK MUHABBET... AMA YAZ DAHA ÖNEMLİYDİ. SİNEMA AÇILIR, YOLLAR KALABALIKLAŞIRDI... ÇARŞI, GÖL KIYISINDAN DENİZE TAŞINIRDI. HAFTADA EN AZ BİR KİŞİ E-5’ E KURBAN VERİLİRDİ. DEMİRİN ETTEN GÜÇLÜ OLDUĞUNU KABUL EDEMEMİŞTİK HALA. YAZLARI ÜÇ AY BOYUNCA GELEN YAZLIKÇILAR BİZİM İÇİN FİLM ARTİSTLERİ GİBİYDİ. İSTANBUL, ZENGİNLİK, LÜKS HAYAT O YAZLIKÇI KALABALIĞIN YÜZÜNDE VARDI. BÜTÜN YAZ O ÇOCUKLARLA OYNAR, ARKADAŞ OLURDUNUZ. SONRA YAZ BİTERDİ VE ONLAR GİDERLERDİ. O KALABALIK, SAHİL, LODOS, YAĞMUR VE YAPAYALNIZLIKLA BAŞ BAŞA KALIRDIK. KASABA KIŞLA DEĞERİNİ KAYBEDER, KÜÇÜLÜRDÜ SANKİ. KIŞLARI SAHİLDE TEK BAŞINA YÜRÜDÜĞÜM VAKİTLER, ÇOCUK AKLIMLA YAŞADIĞIM HÜZNÜN TADI, BÜTÜN BİR ÖMRÜMÜ ETKİLEYEBİLECEK KADAR YOĞUN BİR İZ BIRAKTI BENDE. NE OLMAM GEREKTİĞİ KONUSUNDA HİÇBİR FİKRİM YOKTU. KASABALIYDIM BEN. HAYATI AKIŞINA BIRAKMAKTA USTA. AKTIĞIM YÖNÜN NE OLDUĞU ÖNEMLİ DEĞİLDİ, AKMAM YETERDİ. GİTAR BÜTÜN HAYATIMLA OYNADI. O HİÇBİRŞEYİ SORGULAMADAN KABUL ETMİYORDU. ÜÇ KİŞİYDİM ARTIK. AVUKAT, SAVCI, HAKİM İÇİMDEKİ ŞEYTAN MELEK VE GİTAR.
ERHAN GÜLERYÜZ
