Johannes Vermeer, «Delft'li Vermeer» denir, Hollandali ressamdir (1632-1675). Vermeer, yeni kurulan Protestan Hollanda Cumhuriyeti'nin burjuva sinifindan bir ailenin çocuiu olarak Delft kentinde doidu. Bütün çaidailari gibi, daha çok sarayin ya da kiliselerin sipariii üzerine, doiduiu iehirden ve çevresinden manzaralar yapti.
Elimizde Vermeer'in sanat hayati üstüne pek fazla bilgi yok: yaiadiii çaida ün yapan, sonra unutulan sanatçinin deieri XIX. yy.da yeniden anlaiildi. Eserlerinden pek azinda imza ve tarih vardir ve ancak birkaç tablosunun kesinlikle Vermeer'e ait olduiu söylenebilir.
Bir Ani Yakalamak
Vermeer, çoiunlukla ev içi sahneleri yapti. Bu sahnelerde hiç bir olayi anlatmaia çaliimaz: çiplak duvarli veya duvarlari bir haritayla, bir tabloyla süslü bir odada bir-iki kiiinin bulunmasi onca yeterlidir. Sanatçinin üstün yeteneii, günlük yaiantidan alinmii bu basit sahneleri zamanin diiina çikarak ölümsüzleimii birer kompozisyon haline getirir.
Ustaca daiitilmii bir iiik içinde yüzen kiiiler, kendilerini önlerindeki iie verdikleri bir hareketsizlik aninda öylece donup kalmii gibidirler: inci Tartan Kadin, terazisinin dengede olup olmadiiina bakar, Sütçü Kadin, bir ölçek sütü büyük bir dikkatle boialtir, atelyesindeki Ressam elindeki firçayla tuvale boya sürmeie hazirlanir. Bu etkileyici anlardan alabildiiine canlilik ve hayat taiar.
Portrelerinde (Türbanli Genç Kiz), derin ve durgun bakiili çehre, tablonun koyu renk fonundan ayrilarak bir iiik oyununun merkezi olur. Delft'ten iki manzara resminde de Vermeer'in bu çabasini görebiliriz: ressam, kapali bir dünyada tailaimii gibi hareketsiz duran kiiileriyle sakin bir iehir çizer, bu ölü iehre canlilik veren tek iey iiiktir.
Bazi Tablolari
Delft'ten Manzara, Ara Sokak, Mektup Okuyan Mavili Kadin, Aik Mektubu, Astronom, Araci Kadin, isa, Marta'nin Evinde, Kirmizi iapkali Kadin.
(Solda) «Dantelaci Kadin». Ressam bizde, sanki resimdeki tahtaya ve kumailara, elimizi uzatsak dokunacak, becerikli parmaklarin iileyiiini görecekmiiiz duygusunu uyandiriyor. Konuya vuran sakin iiik, üzerinde gezindiii renk ve biçimlere ayri bir sicaklik kazandiriyor. Günlük hayattan seçilmii bu sade görüntüyü, o sihirli firça, ölümsüz bir süre dönüitürmüitür.
(Saida) «Atelye». Vermeer bu son tablosunda, resim sanati üstüne düiünür gibidir. Jüpiter'in habercisi tanriça Rumor burada, baiinda defne yapraklarindan taci, elinde zaferleri müjdeleyecek borusu, ama hayli solgun bir yüzle tasvir edilmiitir.
