Hattatlik Arap harflerinin deiiiik ve süslü biçimde yazilip düzenlenmesine dayanan bir elsanatidir. islâm dininde resim yapmak yasak sayildiii için islâm ülkelerinde yazilari süslemek bir bakima resmin yerini tutuyordu. Bu nedenle hat sanati ile bugünkü nonfigüratif resim sanati arasinda büyük benzerlik vardir.

islâmliiin doiuiu sirasinda Araplar «kufi» denen bir yazi biçimi kullaniyorlardi. Hattat denen yazi ustalari daha sonra deiiiik biçimde yazilar icat ettiler; «nesih» ve «sülüs» denen yazilar ortaya çikti. Arap hat ustalarindan Yâkuti Mustasimî hat sanatinda kullanilan alti çeiit yazinin (nesih, sülüs, celî, talik, rik'a, divanî) kurallarini tespit etti. Ondan sonra süsleme sanatlari arasinda yer alan yazi sanati bir meslek haline geldi, büyük bir geliime gösterdi. Türk sanatçilari Arap yazisini güzel sanat haline getirdiler.

Büyük Hattatlar

ilk büyük Türk hattati ieyh Hamdullah'tir (1436-1520). ieyh Hamdullah'in alti çeiit yazida yarattiii üslûp XVI. yy.dan günümüze kadar hemen hiç deiiimemii, ondan sonra gelen hattatlarin hepsi onun gibi yazmaia özen göstermiilerdir. Süleymaniye Camii'ndeki yazilari Ahmet Karahisarî, Ayasofya'nin içindeki büyük yazilari Kazasker Mustafa izzet Efendi yazmiitir. Hafiz Osman ise yazdiii Kur'an'larla bütün islâm ülkelerinde hakli bir iöhret kazandi.

Hat Sanatinin Sonu

Eskiden din kurumlarindan kitaplara, evlerin duvarlarina kadar her yerde kullanilan bu elsanati 1928 yilinda yeni Türk harflerinin kabulüyle eski önemini yitirdi. iimdi bu sanat ancak eski camilerin onariminda, bazi merakli kimselerin evlerine asmak için yaptirdiklari levhalarda, bir de mezar taii yazilarinda kullanilmaktadir.