Süperiletkenler 2 grupta kategorize edilebilirler: 'Soft' süperiletken diyebileceğimiz 1. tip süperiletkenler metal ve metaloidlerden oluşur. Oda sıcaklığında da bir miktar iletkenlik gösteren bu maddeler baya baya bi soğutulduğunda süperiletken olurlar. (baya baya bi soğutmadan sıvı helyum sıcaklığı kastediliyor Smiley Superiletkenliğe keskin bir geçiş gösterdikleri gibi, mükemmel derecede de diamanyetik özellikleri vardır. İşin ilginç tarafı, oda sıcaklığında mükemmel iletkenliğe sahip olan bakır, gümüş ve altın süperiletken özellik göstermezler.

'Hard' süperiletken denilen 2. tip süperiletkenlerse metalik bileşiklerle, metal karışımlarından oluşur (Vanadyum, teknesyum ve niobium hariç). Bu maddelerin kritik sıcaklığı 1. tip süperiletkenlerle karşılaştırıldığında bir hayli yüksektir(Yüksek dediysek de en yükseği 130 K civarı Smiley , ama en azından sıvı helyum yerine sıvı azot sıcaklığında süperiletkenliğe ulaşabiliyorlar) Bu maddelerin 1. tipin aksine süperiletkenliğe keskin bir geçişi yoktur - belirli bir 'mix state' (ara durum, veya karışık durum Smiley dan sonra süperiletken olurlar. Burada da ilginç bir nokta var: Normalde yalıtkan olarak kullanılan bir çok seramik şu anda yüksek sıcaklık süperiletkeni olarak kullanılmakta. Bilimadamları uzunca bir süre bu maddeleri süperiletken adayı olarak bile görmemişler, ama sonradan durumu farkedince biraz dumur olmuşlar haliyle Smiley)