Arkadaşlar lise 3 deyken dershaneden çıkmış evime dolmuşla evime gidiyordum. Kış olduğu içinde hava erkenden kararmış ve evime yaklaşık 45 dk lık uzaklıktaydırm. Neyse akşam iş dönüşü olduğu içinde minibüs de bayağı bi kalabalık, ben kapı ağzında gidiyorum. Yolcuklardan biri "kaptan inecek var" dedi. şöför de sağa çekti ve yolcuyu indirdi. Yolcu indi ama araba hala bekliyor. Bende şöföre devam et dedim. Tık yok hala duruyoz salak  yaklaşık bi 10 sn falan daha durduk. Ee tabi bende kapının orda olduğum için bişeyden haberim yok. Son bi defa yükses bi sesle tekrar "DEVAM ET DEVAMMM" dedim. Halaa tık yok.  Dedim noluyoz. Kafayı kaldırdım şöförlerle dikiz aynasında göz göze geldik. Sora bi de camdan dışarı baktım ki o da ne??? Meğersem kırmızı ışık yanıyormuş da adam o yüzden bekliyormuş adam... Ben tabi kafayı öne eğdim ama nasıl utandım anlatamam!..

  zuhahahaa güzel bir hatıra olmuş...peki hayatta bu tip hataları yaşayıp bunları kabul etmek vede bunu paylaşmak insanda ne gibi duygular uyandırır.? paylaşanda vede bu paylaşımdan faydalandaki ifadeler açısını merak ediyom.  salak

  BRAVO  çok süpersin orda olmak isterdim

ben orda olsam olcay kusura bakma ama kahkahayı patlatırdım

gülmeyin bakayım abime aaaa

bu kadar olur senden beklenır ancak bu

beni güldürdün