Yokuş dağ yollarında tek başıma gezerken;
Aniden sustu kuşlar bütün etraf karardı.

Bir ışık parıldadı, cennet yolu göründü;
Cennete giden o yol; zorlu yokuş ve hardı.
Ayaklarım kanadı, fakat dönemiyordum;
Geri dönmek için yol, çok uzun dar mı dardı.
Ulaştım en sonunda o mübarek mekana;
Melekler kanatlanmış hiç durmadan uçardı.

Neden sonra, bir çukur açıldı yeryüzünde;
Baktım ,çukurda akan sular büsbütün nardı.
Korktum bu cehennemden, beni yutacak sandım;
Korkunun tesiriyle betim benzim sarardı.

Kapandı birden çukur, etraf hiçe büründü
Bir şey olmamış gibi gökten yağanlar kardı.

Kimsesiz tepelerde önce sükunet vardı,
Derinden gelen bir ses sanki vadiyi yardı.
Bir nasihat edası sezdim ben o nidada;
Beni kötülüklerden kaçmam için uyardı.

Daha cevap vermeye vakit kalmadan bir sis;
İndi göklerden yere, bütün vadiyi sardı.
Ben sabah ezanıyla uyandım bu rüyadan,
Bir gecede saçlarım, sakallarım ağardı.






Kadir Alaşar