Vurgunlanmış bir yürekte ağlıyor cümlelerim. Yalnızlık kelimelerimi delip geçiyor . İnadına bir yorgunluk yaşıyor gönlüm. Kimseden habersiz, sessiz ve kimsesiz.
Bari sen olmasaydın . Yalnızlık kimsesizliğimin içine alıp götürseydi beni. Yusuf gibi soğuk ve karanlık bir kuyuya atılsaydım ve hiçbir kervan farkımın farkına varamasaydı. kana kana su içip bekleseydim, dolu sandığım onca kelimenin içinin, boş olduğunu benden başka kimse anlatmasaydı yine bana.
Düşünmek yoruyor beni. Düşünmeden yaşayabilsem , yazabilsem, sevebilsem keşke.
Gönlümü alıştırmasam bir solukluk gelip gidenlere. Hep ağlasam ama kimse duymasa beni.
Bağırsam avaz avaz kimse çığlık sanmasa.
Keşkelerim şeddelese iyikilerime kendini.. Sözlerimin en hükümsüz tarafını atsam içimden, ve hükmetsem dağarcığımdaki tüm cümlelerle yine kendime. Sözüm dilimin döndereceği son harfe hükümsüz kalır hep yinede. Cümle kendiliğinden dökülür yüreğimden gizlice. Dilimin suçu yok bu işte. Hiçbir dilbigisi kuralı gönlüme geçmiyor, dilim: 'çıkmamalı bu söz' diyor ama yüreğim dinlemiyor. Dilim yüreğime sözünü geçiremiyor.
Yürekten konuşuyor artık benim cümlelerim ,dilim aradan çekildi çoktan. Artık kaç nakarat yazarsın dilimi döndürmeye. Kaç dizelik yüzgörümlüğü verirsin mührünü çözmeye. Boşa uğraşma yâr, dilim cümlelerine yüzünü sürmez artık.
Yağmur ilk toprağa düşer. Söz ilk yüreğe. Bir haramlık kaldın sen bende, helâlleşmeye yüzüm yok. Hak arama bende ahirette, ortalara düşüp seni aramaya niyetim yok. Gözlerim bir vurgun daha yesin senden. Hakkını al benden!
Bu son olsun , son yalnızlık, son veda ,son söz. Düşlerimin çıplak yanlarını gece karanlığına bürüyeli çok oldu . Sabah hiç olmasın istiyor düşlerim aslında , çıplak kalmak istemiyor onlarda.
Gözlerimden yüreğime ılık ılık indiriyorum seni. Elimde mendil yok! Bu sefer silmeyeceğim seni benden , terk-i yüreğimin sorumlusu olmaya niyetim yok.
Titremez artık kirpiğim senin sözlerine.Ama hiçbir mendil silemez artık beni senden. Bıraktım artık bendeki seni gözlerimden .
Zulmetimin şiirini yazmaya yetmez senin sözlerin. Niyet et bana can! Yüreğinden sökülmesin gözlerim. Çek ellerini gönül hanemden, son nefesini vermek üzere bu yara kapanmak için. Gözlerimden az akıtmadım seni yaramı iyileştirmek için can.
İyileşmişim artık ben, gitme vaktin geldi ellerimden.
Bir tesbihliktin sen dilimde, çektim ve bittin ellerimde..
