YALNIZ’IN DURUMLARI 
 I

Her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.



Sen her şeyi süpürebilirsin;
Sonbaharı süpüremezsin.



Yalnızsa
Sürekli bir sonbaharı
Süpürür hep,
Düşünemezsin..

II

Yanar
Sobasında
Yalnız'ın
Üşüyen
Bakışları.



Lambasında
Karanlığa dönük
Bir ışık
Titrer
Sönük-sönük.

III

Yalnız
Bin yıl yaşar
Kendini
Bir an'da.

IV

Yalnız'ın
Nesi var nesi yoksa,
Tümü birdenbire'dir.

V

Yalnız
Bir ordudur
Kendi çölünde.
Sonsuz savaşlarında,
Hep yener
Kendi ordusunu.

VI

Yalnız'ın
Sakladığı bir şey vardır;
Boyuna yerini değiştirir,
Boyuna onu arar,
Biri bulsa diye.

VII

Yalnız
Hem bilgesi,
Hem delisidir
Kendi dünyasının.
Ayrıca;
Hem efendisi,
Hem kölesidir
Kendisinin.
Tadını çıkaramaz
Görece'siz dünyasında
Hiçbirinin.

VIII

Yalnız,
Sürekli dinleyendir
Söylenmemiş bir sözü.

IX

Sözünde durması,
Yalnız'ın yalancılığıdır
Kendisine..
Hep yüzüne vurur utancı.
O yüzden
Gözlerini kaçırır
Gözlerinden.

X

Yalnız'ın odasında
İkinci bir yalnızlıktır
Ayna.

XI

Yalnız
Hep uyanır
İkinci uykusuna.

XII

Yalnız,
Kendi ben'inin
Sen'idir.

XIII

Bir sözde saklanmış bir yalanı
Bir gözde okuduğundan,
Bakmaz kendi gözlerine bile.

XIV

Hep susadığında
O,
Kendi çölündedir.

XV

Kendi öyküsünü,
Ne anlatabilen,
Ne de dinleyebilen.
Kendi türküsünü,
Ne yazabilen,
Ne söyleyebilen.

XVI

Bir zamanlar güldüğünü
Anımsar
da..
Yoğurur hüzün'ün çamurunu
Avuçlarında.

XVII

Yalnız,
Aranan tek görgü tanığıdır
Yargılanmasında
Kendi davasının..
Her duruşması ertelenir
Kavgasının.

XVIII

Yalnız,
Hem kaptanı
Hem de tek yolcusudur
Batmakta olan gemisinin..



Onun için
Ne sonuncu ayrılabilir
Gemisinden,
Ne de ilkin.

XIX

Yalnız'ın adı okunduğunda
Okulda ya da yaşamda,
Kimse
"Burda"
diyemez..
Ama
Yok da..

XX

Uykunun duvarında başladı..
Önceleri bir toz gölgesi sanki;
Sonra bir yumak yün gibi.



Ama şimdi iyice görüyor
Örümceğin ağını,
Gün gibi.

XXI

Yalnız
Duymuş olduğunun sağırı,
Görmüş olduğunun körü
Dür..



Ölür, ölür, öldürür,
Öldürür, öldürür, ölür.



Duyduklarını unutur,
Duyacaklarını düşünür.

XXII

Yalnız'ın adına
Hiç kimse konuşamaz..



O,
Kendi kendisinin
Sanığıdır.

XXIII

Yalnız
Önceden sezer
Sonra olacakları.
Paylaşacak biri vardır;
Anlatır, anlatır ona,
Olanları, olmayacakları.

XXIV

Her leke
Kendisiyle çıkar...

"YALNIZLIK PAYLAŞILMAZ.
PAYLAŞILSA YALNIZLIK OLMAZ."

     Özdemir Asaf( 1923 - 1981 )