SEN,
“Siz insanlar için çikarilmis en hayirli bir ümmetsiniz, iyiligi emreder,
kötülükten vazgeçirmege çalisirsiniz..
Çünkü Allah’a inaniyorsunuz..” Fermaninin sahibisin!..
SEN,
“Alemlere rahmet olarak gönderilen” ve dehsetli mahser günü herkesin
“Nefsi! Nefsi!” diye çirpinacagi bir zamanda, secdelere kapanip; “Ümmetimi
isterim Ya Rab!..
Ümmetimi bagislamadikça kalkmam” diye feryad edecek olan Habib-i
Kibriya’nin ümmetisin!..
SEN,
Resûlullah’in ashabina; “Orduya yardim ediniz” dedigi zaman, bütün
servetini alip getiren ve Peygamberin “Çocuklarina ne biraktin?..”
sorusuna; “Allah’i ve Resûlünü biraktim Ya Resûllullah!” cevabini veren
Hz. Ebûbekir’in yolundasin!..
SEN,
Devlet reisi oldugu halde, içi su dolu bir tulumu sirtina yüklenerek halk
içinde dolasan ve oglunun; “Babacigim, niçin böyle yapiyorsun?” sorusuna;
“Oglum! Nefsimi biraz begenir gibi oldum..
Onu zelil etmek, gururumu kirmak istiyorum” diyen Koca Ömer’in izindesin!
SEN,
Müslümanlar arasinda açligin ve kitligin hüküm sürdügü bir zamanda Sam’dan
kendisine ait zeytinyagi, üzüm ve bugday yüklü olarak gelen bir deveyi
yükleriyle beraber yoksullara tasadduk eden Hz. Osman’in ardindasin!..
SEN,
Cebinde bulunan 4 dirhem servetin 1 dirhemini gizlice, 1 dirhemini açikça,
1 dirhemini gece ve kalan 1 dirhemini de gündüz , kimsesizlere sadaka
olarak veren ve Allah Resûlünün; “Neden böyle yaptin ?”suâline “Belki
Allah bunlarin birini olsun kabul eder düsüncesiyle diyen Hz. Ali’yi takip
edensin!
SEN,
Allah yolunda cihada çikan ve karsisinda ATLAS Okyanusunu görünce, devesini
dizlerine kadar denize
sürerek, kilicini çekip; “Ya Rabbi! Sahid ol! Önüme su uçsuz bucaksiz
derya çikmasaydı senin sanini daha ileriye götürürdüm!” diyen mücahidlerin
pesindesin!..
SEN,
40 sene yatsi abdestiyle sabah namazini kilan Imam-i
Âzam’larin, Malazgirt Ovalarinda Allah Allah sesleriyle at kosturan ve
Anadolu kapilarini Müslüman Türklere açan Alp Arslanlarin arkasindasin!..
SEN,
Misafir kaldigi evde gece sabaha kadar ayakta duran ve; “Biz Kur’anin
bulundugu odada ayaklarimizi uzatip yatmaktan hayâ ederiz” diyen Osman
Gazilerin torunusun!..
SEN,
Resûllullah’in müjdesine nail olup, küfrün dogu kal’asini, istanbul’u
fethederek Islam’a teslim eden, yeni bir çag açan Fatihlerin, dünyayi
müslümanlardan baskasina dar gören Yavuzlarin, karalarin- denizlerin
hakani Kanûnilerin neslisin!..
SEN,
Istanbul’da okumaya basladigi Ezan-i Muhammediyeyi, Çaldiran ovalarinda
bitiren, Tuna’da aldigi abdestin namazini Afrika çöllerinde kilan, Hazer
kiyilarinda getirdigi tekbir seslerinin yankilarini Viyana kapilarinda
duyan kahramanlarin evladisin!..
SEN,
Vatanini, mukaddesâtini müdafaa ederken düsman kursunlarinin darbeleriyle
bagirsaklari delik-desik disariya firlayan ve bir eliyle onlari karnina
iterken, diger eliyle gögsünden bir baska kursunu eliyle çikarip, yaninda
bulunan arkadasina; “Al arkadasim! Sag olur da dönersen, su kursunu ogluma
ver! Ve O’na de ki; “Bunu sana baban son nefesinde gönderdi ve O’da ayni
sekilde ogluna aktarmazsa hakkimi helal etmem! “ dedi diye ulvî ruh
örnekleri veren sehitler kafilesinin çocugusun!..
ISTE SEN BUSUN!..
